Wednesday, April 12, 2006
dağınık...
27.02.2006Herşeyi düzene koymanın zamanı geldi geçiyor bile. Akşam odama girdim ordan başladım düzen işne. Topladım her şeyi; düzgünce katladım, kirlileri banyoya götürdüm. Malzemelerimi ayırdım, cd lerimi düzenledim… ama çekmecelerim yine aynı. Onlar hep öyle kalacak galiba; saklı dağınık ve kimsenin görmemesi gereken yerler olarak. Aynen içimdeki gibi. Dışarıdan düzenli, sağlıklı fakat içimde darma dağın, saklı ve kimsenin görmemesi gereken yerler öyle çok ki…anahtarları aldım, sakladım bir yere , fakat öyle çok zaman geçti ki anahtarları elime almayalı, artık yerlerini de unuttum. Çekmeceleri görmüyorum artık. Sadece arasıra kulpları takılıyor kalbime, canım acıyor biraz ama dış düzen o kadar iyi ki ben bile inanıyorum her şeyin yolunda gittiğine…anahtarları bulup artık açmam lazım o çekmeceleri. Bir yerden başlamam lazım çünkü kapalı kaldıkça çürüyor tahtalar, nemleniyor. Ve korkuyorum birgün kırılacaklar ve her şey benim isteğim dışında yerlere saçılacak. Hiçbir şeyi toparlayamadan öylece ortasında oturup kalacağım. İşte o zaman donup kalmak gerçekten korkutuyor beni. Acilen bir çilingir lazım bana
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Git babanın arabasından kap levyeyi, geç çekmecelerin önüne, en kötüsünü düşün, derin bir nefes al ve kır çekmeceyi ama fazla abanma çünkü çekmece darmadağın olursa ve yerlere saçılırsa onlar, kimsenin teker teker onları atmaya ayıklamaya gücü yetmez, halının altına sürüklemek zorunda kalırsın sonra; ayağına takılıp durur...
dur dur. o kadar hızlı değil. yavaş yavaş...belki deprem olur da bana gerek kalmaz.
Post a Comment