Monday, April 03, 2006

yanlızlık mutsuzluk değildir

boğuluyorum. Bir kasaba düşün, içinde sadece ben kalmışım ve bir sürü kişiliğim. Durmadan birbirleriyle çatışıyorlar. Sonunda biri kazanacak ve bu yalnızlar kasabasından çekip gidecek. Hayata devam edecek. Derken o kişi bulunuyor binlerce kişilik arasından ve mutluluk içinde, arkasına bakmadan çekip gidiyor .sokağa çıkıyor, soğuk havayı burnuna çekiyor,gözlerinin içi gülüyor…ve yaşamaya başlıyor. Bir çok insanla ve onların bir sürü kişiliğiyle karşılaşıyor. Sonunda bu kişilik de bölünmeye başlıyor çünkü böyle olmuyor, olamıyor. Kafasına göre birini bulamadı mı, içine dönüyor ve bir bakıyor ki hiç kimse yok.yanlızlar kasabasını özlediğini fark ediyor ve bölünmeye devam ediyor.her insan karşısında kişiliğin biri çekiliyor,öbürü öne geçiyor ve bu böyle sürüyor. Bir gün imha ekibi geliyor, bunu da yalnızlar kasabasına götürüyor. Orda tüm kişilikler ruh ikizini buluyor ve nehirde birleşiyor. Yine kimse nehire yaklaşamıyor çünkü o yalnızlar kasabasında ruh ikizleriyle yaşıyor.

5 comments:

Anonymous said...

ecee artık yorum yazılıoo. yaz bakiiim

Anonymous said...

bende yalnızlar kasabasındayım artık nenoşum.çoook uzun zamanda oyle olucak muhtemelen.1 ay aslında yıl gibi gelmiş sanki hayatım hep onunla geçmiş gibi.bu yüzden olsa gerek onsuz kendimi hiç bi yere ait hissedemiyorum,dengem bozuldu.kendi yalnızlar kasabamı hiç özlememişim şimdi farkettim..
ece

Anonymous said...

Artık özlüyo musun bilmiyorum ama ben orda gerçekten mutluyum cnm. yani bu yazıyı yazarken hiç değilse mutluydum. şimdiyi sorarsan bilmiyorum ama öyle olmak istiyorum çünkü kendimle daha iyi anlaşıyorum ben...

Anonymous said...

o zmn soyleicek tek şey var:tadını çkar...

Özgür Ulutaş said...

hiç kelebekler vadisine gittin mi? her zaman güzel olmuyo...