"şu adam ölse de ev bize kalsa" der ama bu düşüncemizi tekrar gözden geçiririz."evet ama ölürse emekli maaşını kaybederiz" deyip hemen başka bir karar alırız. "ölmesin" deriz.sonra bu düşünemizden korkarız ama artık çok geçtir, o dşünce ete kemiğe bürünmüştür, geri alınamaz. tabi düşüncemizin açığa çıkmaması,kişisel arşivimizde, gizli bölmelerimizde, dokunulamazlar arasında kalması, bizi kurtarır, biraz da rahatlatır.sana tekrar söylüyorum:sonsuza dek doğallığı, özgünlüğü yok ettik.samimiyet kalmadı.ince hesaplar herşeyi rezil etti.tamam başka türlü olmaz, biliyorum. meşhur kendini koruma içgüdüsü seni önlem almaya zorlar. ama tanrı aşkına, bizler o içgüdününsaflığını bozduk, çarpıttık, aldattık."
KIZILA BOYALI SAÇLAR-KOSTAS MOUSELAS