Wednesday, December 17, 2008

sistematik hayatların sıradan yalnızlıkları... hayattaki tek gailesi özel olmak olan bir yığın insanın başına üşüşen sıradan yalnızlıklar. Sıradan yollar, sıradan sesler, sıradan evler, sıradan sevgiler, sıradan ezgiler...İşte sonuç; bitmeyen cümleler. üç noktalar, noktalı virgüller, soru işaretleri. hafif gülücükler, birkaç hüzünlü bakış, arada bir havada kalan kahkahalar, arada bir hıçkırmadan gözden akan yaşlar. Ne kapıda bekleyen biri var, ne kapısında bekleyeceğin biri. Kırdığın biri yok sanırım. kırgınlığın yok sanırım. işte şu yoldan yürüyorsun hergün. bir kaç insana selam veriyorsun.
Çiçek dürbünü var masamda. onun da renkleri hep aynı. döndükçe şekil değiştiriyor renkli, cam boncukları. ama hep desenleri farklı. bir çiçek oluyor, bir yıldız.
Biz de hep insan kalıyoruz. hep bencil, hep hep kırgın.

No comments: