Tuesday, October 06, 2020

7kasım 2019

Artık fotoğrafların ağlatmıyor, iyi bir his mi onu bile bilmiyorum. Kopup gidiyor hafızamdan anılar. Elini tutmak nasıldı, hatırlamak istemiyor beynim. İçimde bir özlem var, sana değil, ama kime olduğunu bilmiyorum. Kalbimde açtığın yaralar yavaş yavaş kapanıyor. Yara yerleri hissizleşiyor. Bilmiyorum bir daha sevecek miyim birini. Hiç korkmuyor kalbim, sevmek istiyor hiç katledilmemişçesine. Ama sevginin neresinden tutsa bilemiyor. Buhranlı duygular geçiyor, gidiyor. Yerini dumanlı bir hissizlik kaplıyor. Özlüyorum her gün başka birini. Artık içimdeki özlem baki. Çünkü kavuşacak kimsem yok.

Tuesday, February 12, 2019

Yabancı

Artık üzüldüğümde derdimi paylaşamayacak kadar uzaksın bana. Rahatsız etmekten çekindiğim bir yabancı gibi.

Thursday, October 18, 2018

hello darkness, my old friend.

sensiz güzeldi hayat. ama döndüm bi baktım ki sırf sen varsın. alışıktık zaten bu duruma. Madem gün gelip de hayat kendini tekrar edecekti, nedendi ki bu kadar umut? nedendi bu olumlu olma çabası, hayaller… madem gün gelecekti yine kalemin başına geçecektik, neden bıraktık ki kalemi? olan edebiyatımıza oldu. hamladı. cümle yapısını bozdu olumlu olma çabası. melankoli keyifliydi. neden onu değiştik hayallere, bir sevgiliye, mutlu olma ihtimaline? neyse ki gitmedi hiçbir zaman. hep bekledi yalnız olduğunu kabullendiğin anı.

Thursday, March 06, 2014

zaman.

Zaman bir bulut. Üstündeysen pofidik. İçindeysen sisli. Altındaysan ıslatır. Üstüne çıkmak için içine girmek gerek. Üstüne çıkmak da, her zaman aşağı düşebileceğini göze almak demek. Bu şekil.

Sunday, December 08, 2013

Önce yalnız olmayı öğreneceksin. Sonra sevmeyi hatırlarsın. Yalnızlaştıkça güçleneceksin belki, huzurun kaçacak bir süre. Ama yalnızlığı hissedeceksin dibine kadar. Herkes ne kadar savunmasızsa sen de o kadarını sindireceksin içine. Biri ipini salacak salacak denize doğru. Sen tam ulaştığında hop çekecek geri. Boğazın düğümlenecek, ağlayacaksın. O kadar yalnız olacaksın ki, yanlış anlaşılacaksın, açıklamaya halin kalmayacak. Gidene kadar herkes, zamk gibi yapışacaksın yerine. İfadesiz, coşkusuz. Ne zaman ki gidecek herkes, başlayacaksın bağır bağır ağlamaya. Önce yalnızlığa alışacaksın, sonra sevmeyi hatırlarsın.

Sunday, September 01, 2013

Kafam hep karışıktı ama son iki yıldır çok karışık. Düşünmek istediğim şeyi düşünemiyorum. Başlıyorum düşünmeye, sonra bir bakıyorum daha kolay mevzuya kaymış kafam. Odaklanamıyorum. Yazamıyorum. Eskiden nasıldım hatırlamıyorum.

Monday, September 19, 2011

2000lerde böyleydi insanlar. samimi, avam, haklı ve soysuz.