hello darkness, my old friend.

sensiz güzeldi hayat. ama döndüm bi baktım ki sırf sen varsın. alışıktık zaten bu duruma. Madem gün gelip de hayat kendini tekrar edecekti, nedendi ki bu kadar umut? nedendi bu olumlu olma çabası, hayaller… madem gün gelecekti yine kalemin başına geçecektik, neden bıraktık ki kalemi? olan edebiyatımıza oldu. hamladı. cümle yapısını bozdu olumlu olma çabası. melankoli keyifliydi. neden onu değiştik hayallere, bir sevgiliye, mutlu olma ihtimaline? neyse ki gitmedi hiçbir zaman. hep bekledi yalnız olduğunu kabullendiğin anı.