Thursday, March 17, 2011

her şey çirkin. duygularım gibi. insanlar gibi. o kadar üzdük ki birbirimizi. hiçbir şeyin anlamı kalmadı şu dakikadan sonra. o beni düşünmezse, ben de seni düşünmem. herkes üzerine yıkılanın değil, ayakta dik duranın üstüne yıkıldı.
kullandık en yakın dostumuzu bile. sonra normların hizasına çektik şerefsizliğimizi, anlaşılmasın diye. kabullenemedik kötü olmayı. kabullenseydik eğer, bilirdik kime ne rengi yakıştıracağımızı. şimdiyse pürüzlerle dolu, buruşuk bir kağıt elimizde hayat.